Onderwerp: Versterken organisatiekracht op bedrijventerreinen – gedeelde verantwoordelijkheid van overheid en ondernemers

Datum: 3 augustus 2025 – M2025121

Aanleiding

Veel provinciale, nationale en lokale ambities op het gebied van economie, energie, ruimte en klimaat landen uiteindelijk op bedrijventerreinen. Deze terreinen zijn van strategisch belang voor brede welvaart en transities, maar worden vaak beheerd via versnipperde of vrijblijvende structuren. De organisatiekracht op 500 terreinen in Nederland is geformaliseerd aan de ondernemerszijde (bijvoorbeeld via parkmanagement) en er worden meer terreinen ontsloten door de inzet van de SPUK-regeling voor bedrijventerreinen. Aan ondernemerszijde zijn we dan ook aan de slag.

Stelling

Zonder een structurele ambtelijke en bestuurlijke inbedding aan overheidszijde blijft de samenwerking op bedrijventerreinen afhankelijk van incidentele energie, losse projectbudgetten of individuele trekkers. Dit is niet toekomstbestendig. Een programmatische aanpak vanuit de gemeenten en provincie is nodig om een gelijkwaardig, duurzaam samenspel te realiseren. De kracht zit hem in de publiek-private samenwerking om te komen tot een toekomstbestendige aanpak.

Oproep

De oproep is om binnen de bestaande programma’s een provinciale aanpak op te zetten die de organisatiekracht aan ondernemerszijde op bedrijventerreinen structureel versterkt (SPUK) – maar ook in te zetten op deze versteviging van organisatiekracht aan overheidszijde.

We pleiten hierbij voor vijf uitgangspunten die u hier kunt vinden.

Vijf uitgangspunten voor het programma bedrijventerreinen aanpak.

1. Tweerichtingsverantwoordelijkheid

Structurele samenwerking vereist borging aan beide zijden: ondernemers en overheid. Niet alleen ondernemers moeten zich verenigen, ook gemeenten (en provincie) moeten een vaste aanspreekstructuur en regierol organiseren per terrein.

2. Gebiedsgerichte ambtelijke teams

Voor elk strategisch bedrijventerrein wordt een vast multidisciplinair ambtelijk team aangewezen, met mandaat en tijd. Denk aan medewerkers van ruimtelijke ordening, economie, energie en mobiliteit die samen als één overheid optreden richting ondernemers.

3. Bestuurlijke verankering in regionale tafels

Bestuurders (gemeente en provincie) nemen de bestaande bedrijventerreinen expliciet op in hun portefeuille en agenderen deze structureel in bestaande regionale overleggen, zoals RES-tafels, mobiliteitstafels en economische overlegstructuren. Bestuurders sluiten niet vrijblijvende convenanten binnen de publiek-private samenwerking met ondernemers.

4. Transitiebudget en cofinanciering

De provincie/gemeenten stellen of houden een meerjarig transitiebudget (toekomstbestendige bedrijventerreinen) beschikbaar waarmee gemeenten en ondernemers collectief kunnen investeren in professionalisering van parkmanagement, gebiedsprocessen en collectieve projectrealisatie. Private cofinanciering is uitgangspunt.

5. Monitoring en kennisdeling

Een onderdeel van essentieel belang vanwege efficiënte in de aanpak is kennisontwikkeling, monitoring van organisatiekracht, uitwisseling van goede voorbeelden en periodieke evaluatie van gebiedsprestaties op energie, circulariteit, economie en samenwerking. Ook de afstemming met opleidingsinstituten die een bijdrage kunnen leveren aan de aanpak moeten hierin plaatsvinden.


Nederland zit midden in een reeks grote maatschappelijke transities: energie, arbeid, digitalisering, circulariteit, veiligheid en mobiliteit. Mooie woorden, maar voor ondernemers is het de dagelijkse realiteit. Zij moeten het waarmaken – vaak met beperkte middelen, tegenstrijdige regels en weinig hulp.

In deze blog lees je echte verhalen van ondernemers die midden in die transities staan. Geen beleidstaal, maar praktijk. Geen modellen, maar mensen.


1. Energietransitie – “De offerte voor zonnepanelen ligt er al een jaar. Netcongestie houdt alles tegen.”

Jan (48), eigenaar van een machinefabriek in Gelderland, wil verduurzamen. Hij heeft budget vrijgemaakt voor zonnepanelen, een warmtepomp en laadpalen. Maar Liander laat weten dat het stroomnet het niet aankan.

“Ik wil investeren. Mijn dak ligt klaar. Maar ik krijg nul op het rekest. En ondertussen stijgen de energiekosten en krijg ik wél nieuwe verplichtingen opgelegd. Is dit de bedoeling?”

2. Arbeidsmarkttransitie – “We leiden ze op, maar ze vertrekken weer.”

Fatima (36) runt een installatiebedrijf in Noord-Brabant. Ze probeert jonge mensen op te leiden via BBL, maar vindt het moeilijk om ze vast te houden.

“We steken tijd en geld in begeleiding. Maar grote bedrijven trekken ze daarna met bonussen en leaseauto’s weg. Ondertussen krijg ik brieven over ‘social return’ en ‘inclusiviteit’. Ik zou willen dat er gewoon stabiliteit komt.”

3. Digitalisering – “Elke week een nieuwe tool, maar wat levert het op?”

Charlotte (42), eigenaar van een klein adviesbureau, voelt zich overrompeld door de digitale eisen die aan haar worden gesteld.

“Klanten verwachten AI-tools, automatisering en dashboards. Maar ik wil gewoon goed advies geven. Ik ben geen IT-bedrijf, maar dat lijkt wel de norm.”

4. Circulaire economie – “Alles moet circulair, maar waar begin je?”

Jeroen (53) heeft een meubelproductiebedrijf en krijgt steeds vaker vragen over hergebruik van materialen. Maar de logistiek en regelgeving zijn complex.

“Ik wil circulair denken, maar ik heb leveranciers nodig die daarin meegaan. En regels die me niet belemmeren. Nu voel ik me vooral verantwoordelijk, maar zonder richting.”

5. Ondernemers willen geen weerstand, maar werkbare oplossingen

Deze verhalen laten zien wat vaak verloren gaat in beleid: de realiteit van de ondernemer. Die wíl best meebewegen, veranderen, investeren. Maar niet tegen elke prijs, en zeker niet in zijn eentje.

Als Ondernemerscoalitie verzamelen we deze verhalen, bundelen we de signalen, en geven we ze door aan wie het moet horen: de politiek, beleidsmakers en media.

No responses yet

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *